Kimi sabah gün doğmadan düşer yollara,
Kimi gecenin en sessiz vaktinde nöbette olur…
Kimisi madenin karanlığında aydınlık bir gelecek kazmaya çalışır,
Kimisi hastane koridorlarında canlara şifa olmaya…
Bir ülkenin kalbi, o görünmeyen ellerde atar aslında.
Bir ekmeğin, bir evin, bir okulun, bir hastanenin arkasında;
İsmi bilinmeyen nice işçi, nice emekçi vardır.
1 Mayıs; sadece bir bayram değil, alın terinin saygıyla anılmasıdır.
Bu gün, emeğin kutsallığını bir kez daha hatırlamak,
Adaletin ve hakkaniyetin sesi olmak içindir.
Çünkü biz biliyoruz ki üretim işçisiz olmaz,
Ve işçinin emeği kıymet görmezse kalkınma bir hayaldir.
İşte o yürekten gelen sesle diyoruz ki:
—
İşçiyiz Biz, İşçi
İşçiyiz biz, işçi…
Kimi inşaatçı, kimi madenci.
İşçiyiz biz, işçi…
Kimi sağlıkçı, kimi tekstil işçisi.
İşçiyiz biz, işçi…
Derdi emeğinin takdiri.
İşçi yoksa eksik kalır üretim,
Üretim yoksa olmaz ülkede gelişim.
İşçiyiz biz, işçi…
Alnının teri kurumadan,
Emeği verilmesi gereken.
Ama işverenin insafına terk edilen…
İşçinin tek derdi, hakkı olan geçim.
Çocuğuna daha iyi bir hayat için,
Gece gündüz çalışan,
Ama hakkını hakkıyla alamayan…
Bu ülkeyi kalkındıran;
Çiftçisiyle, sağlıkçısıyla,
İnşaatçısıyla, madencisiyle…
Tezgâhta, gıda sektöründe,
Tekstilcisiyle, işçisiyle…
İşçiyiz biz, işçiyiz.
Hakkı, adaleti, değeri
En çok hak edenleriz.
– Raziye Gökbudak
