Çocuk, bu dünyaya gelme, bırakma hayalini,
Ağlayan gözlerde, kaybolmuş çocuk sevinci.
Duvarlar ardında yankılanan çığlıklar,
Hayallerin rüzgarında savrulmuş yıldızlar.
Yerde bir başıboş oyuncak, belki bir umut,
Masum aşklar, artık gidip giden bir tutku.
Her sokak köşesinde bir hikâye gizli,
Çocukça bakışlar, şimdi ne kadar serin.
Savaştan kaçan bir rüzgâr, yüreklere işler,
Küçük bedenler, acının kollarında yürür.
Annelerin gözyaşı, deniz gibi taşar,
Çocuklar ağlıyor, dünya onlara yabancı bir har.
Küçücük parmaklar, hayatı tutmak isterken,
Sonsuz bir karanlıkta, kaybolmuşken umut,
Dünyanın yükü ağır, kimse taşıyamaz,
Kırılgan kalpler bu yükle nasıl barınacak?
Hayal edilen bir bahar, kayboldu bir,
Gözlerini kapatınca, karanlık tüm sevgiyi siler.
Bir çocuk gülüşü, her şeyi sarar ve dindirir,
Ama bu dünya, çocuklar için ne kadar acı verici!
Çocuk, bu dünya gelme, terk et karanlığı,
Hayallerin peşinde koş, uzak ol bu acıdan.
Bırak, umutların parlasın bir başka yerde,
Ah, çocuk, sevgiyle dolsun senin dünyanda.
