Ne güzeldi çocuk olmak…
Güzel oyunlar, tasasız kahkahalar, gökkuşağı gibi rengârenk hayallerimiz vardı.
Yarına bırakılan oyunlar için kalbimizde hep bir heyecan olurdu.
Yıldızlar bile kıskanırdı her şeye yeten enerjimizi.
Kötülük, bizim için sadece bize küsen bir arkadaşın oyundan çekip gitmesiydi.
Ama ertesi gün, gülümseyerek barışırdık ve oyunlarımız hiç yarım kalmazdı.
Bir an bir bulut olurdu oyunumuzun kahramanı,
biraz sonra bir taş katılırdı yeni kurduğumuz hayallere.
Ne çok anlatacak şeyimiz vardı.
Küçücük zihnimizde kocaman bir evren, sonsuz bir yaratıcılık vardı.
Korku nedir bilmezdik, gücümüzle yenemeyeceğimiz düşman yoktu.
Bir oyundan sıkılsak, kırlarda yorulana dek koşardık.
Nefes nefese dünyayı keşfederdik.
Sanki hep acelemiz vardı.
Bir oyundan ötekine atlardık hiç durmadan.
Gün biterdi ama oyunlarımız asla bitmezdi.
Meğer en güzel aşkmış çocuk olmak…
Bırakın başka aşkları,
hiçbiri çocukluk kadar samimi ve gerçek değil.
Bırakın ezberlenmiş şarkıları,
çocuklukta rastgele uydurduğumuz sözlerle söylediğimiz şarkılara hiç kulak verdiniz mi?
Boş verin günlük dertleri, tasaları…
Bir anlığına izleyin çocukları.
Belki de senin çocukluğuna izin verilmedi,
belki içindeki çocuk bu yüzden kırılgan, bu yüzden mahzun.
Ama çok güzeller, değil mi?
Hadi bırak elindeki evrak çantasını.
Katıl onların oyununa, devam et çocukluğuna kaldığın yerden.
En güzel an şu an.
Korkma… Dünya senin yokluğunu yarım saat fark etmez bile.
Hadi koş, oyna onlarla…
Oyna ki ruhun bayram etsin.
Oyna ki içindeki çocuk neşeyle dolsun.
Hadi koş çocuğum, kutla!
Bugün senin günün.
Bugünü sana ve tüm dünya çocuklarına
Ulu Önderimiz Mustafa Kemal Atatürk hediye etti.
Kutlu olsun 23 Nisan!
Tüm çocuklara ve içinde çocuğu yaşatan herkese…
Daha nice güzel 23 Nisan’lara!
Her daim bir umut vardır.
Aylin Özgür
