Bazılarına göre çocuklar ve gençler sadece büyüme çağındaki bireylerdir. Oysa onlar, bir toplumun yarını, bir insanın en saf ve en güçlü hali, bir mucizenin ta kendisidir. Her biri farklı bir çiçektir; toprağı ayrı, ışığı ayrı, kokusu, rengi ve sesi bambaşka…
Kimi çocuk gül gibidir. Yüreği kat kat açılır zamanla, her yaprağında başka bir sır taşır. Derin duyguları vardır; anlatmakta zorlanır ama bir kez dinlersen kalbinin kapısını aralar. Bu çocuklar ve gençler duygusal zekâlarıyla dikkat çeker. Onlara sabırla yaklaşmak, içlerindeki güzelliği görmek için anahtardır.
Bir başka çocuk ya da genç papatya gibidir; dağda, kırda, her yerde açar. Her ortama uyum sağlar, sade görünür ama doğanın şifasını taşır içinde. Uyumlu yapısı, fark edilmeme riskini de beraberinde getirir. Bu yüzden en çok “görülmeye” ihtiyaç duyarlar.
Menekşe gibidir bazıları. Sessiz, gösterişsiz ama derin… İçine kapanıktır belki ama güvenli bir ortam bulduğunda ışıldar. Özellikle ergenlik dönemindeki gençler, kendilerini bulmakla kaybetmek arasında gider gelirken, sevgi dolu bir dokunuşla yeniden hayat bulabilir.
Orkide gibidir kimileri. Nazlı, zarif ve bir o kadar hassas… Onları anlamak, sabır ve dikkat ister. Ruhları renkli, hayalleri büyük ama dengeleri kırılgandır. Şefkatli bir yaklaşım, onlar için yaşam kaynağıdır. Özellikle kimlik arayışı içindeki gençler için bu anlayış bir dönüm noktası olabilir.
Ve elbette kaktüsler… Dışarıdan sert, dikenli, ulaşılması güç… Ama zamanla öyle bir çiçek açar ki, sadece gören değil, hisseden anlayabilir. Hayatın erken dönemlerinde incinmiş ya da hayal kırıklığına uğramış çocuklar ve gençler genellikle kaktüs gibidir. Onlara yaklaşmak yürek ister ama bir kere dokunabilirsen, gerçek bir mucizeye tanık olursun.
Her çocuk ve her genç bir çiçektir. Eğitimciysen, ebeveynsen, komşuysan, yoldan geçen biriysen fark etmez; onlara bakışınla, ses tonunla, bir tebessümle bile su olabilirsin. Unutma, her biri ilgiyle büyür, sevgiyle açar. Onlara hak ettikleri ortamı sunmazsak, toplum da rengini yitirir.
Bugünün çocuklarına ve gençlerine dokunmak, yarının insanlığına umut olmaktır.
Çocuklar gülerse, gençler özgürce soluk alırsa, dünya güzelleşir.
Çiçekler solarsa, bahar da küser…
Peki, sizin çocuğunuz sizce hangi çiçek?
Siz çocukken ve gençken hangi çiçektiniz?
Hâlâ içinizde saklı duran o çiçek neyin özlemini taşıyor?
Çiçekler solmasın… Her yerde kokusuyla, rengiyle yaşasın tüm çiçeklerimiz.
Tüm çocuklarımıza ve gençlerimize yürekten gül kokulu sevgilerimle, orkide gibi derin bir saygıyla…
Raziye Gökbudak
