Yağmurlar canımı alsın, süzülsün gözyaşım,
Seni çok sevmiştim, kalbimde derin bir aşk var.
Ama ben engelliyim, yollar kapalı bana,
Bir duvar ördüm içime, sarıyor her yanı karanlık.
Gözlerin deniz gibi derin, içime akarken umut,
Her gülüşünde kaybolduğum bir dünya kurmuştu.
Fakat aramızda engel var; sessizce çığlık atar ruhum,
Sevdamızın gölgesinde kaybolmuş birer hayal gibi.
Bir rüzgâr estikçe hatırlatır seni yüreğimde;
Kimi zaman gülmekten korktum bu sonsuz özlemde.
Anılarımda saklı bir melodi gibi sesin;
Her notasında tuhaf bir acı duyuyorum yine.
Oysa sevgimiz belki de en güzel hikâye olurdu,
Ama hayatta bazı yollar hep kapanır biterdi.
Seni sevmek kolaydı ama sevilmek zor işte;
Engellerle dolu bu yolda yürümek zor ve yalnızca…
Yağmurlar canımı alsın dedim ya belki de yanılgı;
Hayatın sunduğu tüm zorluklar karşısında dimdik durmak.
Bilmiyorum ne zaman geçer bu kederli yağmur,
Ama aşkım bil ki hep kalacak içimde bir sıcak hatıra…
