Yapay Zekâya (Chat GPT) “beni çizer misin?” Diye sordum.
bir fotoğrafımı verdim, böyle bir çizim yaptı verdi elime.
Sonra kedimiz Limon’u anlattım biraz.
“14 yaşında, biraz huysuz ve tembel, uykucu ama evimizin değerlisi bir sarman” dedim.
Fotoğrafını gösterdim.
Evimizin sevimli konuğu Balım için
“Bir yaşında, yaramaz, hareketli sevimli bir kız kedi” diye yazdım.
Ortaya bu kareler çıktı.
Kedilerimiz insan olsalardı, nasıl görünürlerdi, çizdi koydu önüme yapay zekâ.
“Benden istediğiniz başka bir şey var mı?” Diye soruyor her seferinde.
Sanki efendisine hizmet için bekleyen bir köle gibi.
Ya da sihirli lambadan istekleri gerçekleştirmek için çıkan cin misali.
Tuşlara cümleleri yazmam yeterli, bilgileri, fotoğrafları bana ulaştırması için.
Bunlar ilk denemelerim.
Doğrusu kendisine çok başvuran biri değilim henüz.
Ama çevremden duyuyorum.
Ödevini yaptıran öğrenciler, işlerini kolaylaştırmak için kullanan insanlar.
Hatta sanat ve edebiyat dünyasında da kullanan çok.
Öykü, şiir yazdıranlar, müzik yapanlar.
Eğlencesine veya ciddi…
Ev kadınları “bugün ne yemek yapsam?” Diye soruyor, yemek tarifleri istiyor gün arkadaşları gibi gördükleri yapay zekâdan.
Daha neler neler…
Ellerimizden düşmeyen akıllı telefonlarımızın içine indirdiğimiz uygulamayla yakıp ahbabımız olup çıkıverdi.
Faydalı yanları çok belki.
Sakıncaları daha çok diyor uzmanlar.
Tüm verilerimizi topluyormuş.
Teknoloji işlerimizi kolaylaştırdığı ölçüde büyük nimet evet.
Tabii ki bir yerde sınır koymalı aramıza.
İnsanlığımızı her daim hatırlayarak.
Gizliliğin zor sağlandığı modern çağda kaçıp nereye sığınacağız bilmiyorum.
Galiba en güzeli dengeli gitmek.
Her konuda, işte, düşüncede…
Temkinli, duyarlı ve sorgulayarak ilerlemek.
İnsani duygularımızı temiz tutmaya özen göstermek.
Sahi siz ne düşünüyorsunuz bu konuda?
Yapay zekâyı nasıl kullanıyorsunuz hayatınızda?
